به گزارش ایرنا، سینمای ایران این روزها در گیشه حال و روز خوبی ندارد و کارشناسان معتقدند فیلم ها به رغم برخورداری از استانداردهای قابل قبول، از سوی مخاطبان با استقبال روبرو نمی‌شود.
یکی از مهمترین شاخص های جذب تماشاگر، به بهره گیری از چهره های سرشناس باز می‌گردد، اما فیلم های در حال اکران با وجود بازیگران مطرح، همچنان به دنبال تامین هزینه های تولیدی هستند و سودآوری در اکران پاییز برای فیلمسازان و تهیه کنندگان را به رویا تبدیل کرده است.
"بغض"، "من همسرش هستم"، "بوسیدن روی ماه"، "تو ومن"، "اختاپوس"، "یکی میخواد باهات حرف بزنه"، "پیمان" و "پنهان" فیلم های سینمایی هستند که اکنون به روی پرده رفته اند؛ آثاری که به تنهایی به لحاظ مضمونی و محتوایی قابلیت جذب و تامین سلیقه هرگونه مخاطب را دارند.
افزون بر این، باران کوثری، بابک حمیدیان، مصطفی زمانی، نیکی کریمی، میترا حجار، صابر ابر، سعید پورصمیمی، مسعود رایگان، محمدرضا گلزار، محمدرضا شریفی نیا، امین حیایی، گوهر خیراندیش، امین زندگانی، حمید فرخ نژاد، شهاب حسینی، آنا نعمتی، محمدرضا فروتن، و فریبرز عرب نیا بازیگر این آثار سینمایی هستند؛ چهره های که هرکدام قدرت کشاندن پای مخاطب به سالن ها را دارند.
فارغ از حضور بازیگران مطرح، این آثار اغلب در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر حضور یافته و از نظر داوران این رویداد سینمایی، آثاری استاندارد شناخته شده اند.
اما پرسش اصلی این است که چرا این آثار در نهایت با وجود دارا بودن بخشی از استانداردهای مورد نیاز برای جذب مخاطب، در گیشه ناکام مانده و نمی‌فروشند؟
برخی کارشناسان، نداشتن تبلیغات مناسب را، یکی از دلایل شکست این آثار در جذب مخاطب عنوان می‌کنند.
به عبارت دیگر تعداد تبلیغات شهری فیلم های در حال اکران، مطلوب نیست و بسیاری از مخاطبان حتی از اکران عمومی برخی آنها بی اطلاع هستند، در صورتی که تبلیغات امری ضروری در استقبال مخاطبان از فیلم های سینمایی محسوب می‌شود.
تیزرهای تلویزیونی و هزینه های گران که آن بحثی جدا را می‌طلبد، میل و انگیزه تهیه کنندگان را در معرفی آثار سینمایی خود خشکانده است.
کارشناسان همچنین معتقدند که پخش کنندگان در شرایط کنونی فروش نکردن فیلم ها در اکران نیز بی تاثیر نبوده اند؛ به معنای دیگر برخی پخش کنندگان با پیشداوری درباره فروش برخی آثار، در تبلیغات آنها از تمام ظرفیت ها استفاده نمی‌کنند و هراس از نفروختن فیلم های سینمایی که بخشی از آن به تعداد سالن ها باز می‌گردد، موجب شده پخش کننده با احتیاط درباره فیلم ها تبلیغ کند.
در کنار این مهم، حضور برخی پخش کنندگان وابسته به موسسات سینمایی دولتی که دغدغه ای درباره فروش یا فروش نکردن فیلم های سینمایی ندارند نیز بر شرایط حاکم بر اکران تاثیر منفی داشته و به عبارتی این پخش کنندگان به خاطر دغدغه نداشتن در تامین هزینه فیلم هایی که با بودجه دولت ساخته شده اند، در توزیع مناسب فیلم های سینمایی موفق نیستند و در نهایت به فیلم سوزی در اکران دامن می‌زنند.
در کنار موارد یاد شده، اکران همزمان 12 اثر سینمایی بطور همزمان در سالن های سینمایی تهران نیز موجب شده، نوبت اکران به فیلم های سینمایی در سالن های استاندارد پایتخت گاه به یک نوبت برسد و به عنوان نمونه، فیلم ˈپنهانˈ است که در سینما آزادی در یک نوبت و در پردیس سینمایی ملت فقط در دو نوبت به نمایش عمومی در می‌آید.
فراموش کردن ظرفیت اکران در شهرستان ها نیز در ماه های اخیر به سینمای ایران آسیب رسانده و از میان فیلم های کنونی که در اکران قرار دارند، تعداد اندکی در نهایت در سالن های سینمایی استان های مطرح به نمایش عمومی می‌رسند که این آسیب نیز در افت فروش فیلم ها اثر داشته و مخاطبان شهرستان ها که تعداد آنها اندک نیست به دست فراموشی سپرده شده اند.
فارغ از مواردی که به آن اشاره شد، کارشناسان معتقدند که اتفاقاتی که در اکران دو اثر سینمایی در ابتدای امسال رقم خورد و فیلم "گشت ارشاد" و "خصوصی" از پرده اکران به پایین کشیده شدند، نیز در افت تعداد مخاطبان اثرگذار بوده است.
اکنون به واسطه اتفاقاتی که از سوی دست اندرکاران حوزه هنری برای سینما رخ داد، این ذهنیت در مخاطبان تقویت شده که فیلم های در حال اکران آثاری خنثی هستند.
همچنین صدور دوباره پروانه نمایش برای برخی فیلم ها اثری منفی داشته و مخاطب با این تصور که فیلم های در حال اکران با ممیزی های بسیار به اکران می‌رسند، از رفتن به سینما و تماشای آثار سینمایی خودداری می‌کند.
در حقیقت مخاطب امروز با سینما قهر کرده که این مهم به علت تصمیم گیری برخی نهادها به جای مخاطب در مناسب بودن یا نبودن یک فیلم برای تماشاگر در اکران باز می‌گردد.
به هر حال در شرایطی که افق توفیق سینمای ما در گیشه غبار آلود است و فیلمسازان به دنبال تامین هزینه های حداقلی تولیدات خود هستند و صحبت از اکران آثار سینمایی در 20 سالن نقل محافل است، "اسکای فال" جدیدترین نسخه سینمایی جیمز باند به دلیل حجم بالای تبلیغات و سرمایه گذاری در پخش در سه روز نمایش عمومی به فروشی 88 میلیون دلاری دست می‌یابد و در روزهای نخست نزدیک به نیمی از هزینه های تولید خود را در گیشه تامین می‌کند و این در حالی است که این اثر سینمایی در اکران جهانی خود در سه هزار 500 سالن به نمایس در آمده است.
در شرایط کنونی، دلسوزان باید برای حل معضلات بی استقبالی مخاطبان از آثار سینمایی، چاره اندیشی کنند و بنظر می‌رسد فقط یک اجماع عمومی از سوی سینماگران و همدلی برای حل معضل مطروحه، می‌تواند چاره ساز آن باشد.
